woensdag 18 november 2015

11 November, D-day!

Op 11 november vond mijn operatie plaats, ik was de eerste die ochtend dus moest al erg vroeg aanwezig zijn in het ziekenhuis, dit vond ik alleen maar fijn want ik was ZO nerveus!

Ik werd al vrij snel opgehaald en kreeg voor ik de O.K. in ging nog een neusspray van de assistente. Op de O.K. ging alles heel snel, alles werd nog een x extra gecheckt, ik kreeg een infuus en na een korte ''vergadering'' tussen het ontzettend vriendelijke personeel werd ik onder narcose gebracht.

En toen, toen werd ik wakker op de verkoeverkamer. Ik was erg verward en had eigenlijk vanaf het moment dat ik wakker werd veel pijn. De verpleegkundige was streng maar toch lief voor me. Ze zei me dat ik rustig moest doen en mezelf veel te druk maakte omdat ik aan het vechten was tegen de inmiddels aan het uitwerkende narcose. Toen ik langzamer ging ademhalen en pijnmedicatie had gekregen via het infuus ging het al een stuk beter.

Ze belde de afdeling dat ze me konden komen halen, helaas was het blijkbaar enorm druk want een stevige drie kwartier later lag ik nog op de verkoever, waarna de verpleegkundige maar nog eens een beetje geirriteerd belde dat ik nu toch echt wel weg wilde. Gelukkig waren ze er toen binnen een minuutje of tien.

Eenmaal op de afdeling kwamen m'n ouders langs, wat ik erg fijn vond. Ik verbaasde me erover dat ik best redelijk kon praten, en de zwelling viel heel erg mee. Wel was ik erg misselijk. Elk beetje water wat ik dronk kwam er na een kleine paar minuten weer uit samen met een lading bloed die tijdens de operatie mijn maag in was gestroomd.
Er werd me wat te eten gebracht, gepureerd, waar ik wel om moest lachen gezien alles netjes gepureerd was en ik een schattig cupje appelmoes kreeg, maar op mijn bord ook een gigantische slavink lag, waarvan ik dacht van ja... euh.... alsof dit gaat lukken met mijn verbouwde bek! Uiteindelijk heb ik alleen het appelmoesje weggekregen. 
Ik lag alleen op een kamer wat ik super fijn vond, maar mocht van de chirurg en de zaalarts zelf beslissen of ik een nachtje wilde blijven of toch liever naar huis ging. Ik heb nog even wat uitgerust en ben rond een uur of half 8 'savonds toch nog naar huis gegaan. De TPD zat erin, en ik was blij weer naar huis te kunnen! De dinsdag na de operatie zou ik terug moeten komen bij Drs. de Koning, voor controle en om voor het eerst de TPD schroef aan te draaien, wederom erg spannend!

~Tamara


Geen opmerkingen:

Een reactie posten